دانشجوي مهندسي عمران ـ عمران مسائل مربوط به سازه، خاك و پي، راه و ترابري و هيدروليك را مطالعه مي‌كند؛ يعني از يك سو به طراحي و نحوه ساخت اسكلت ساختمان‌ها و ساير بناهاي فني مثل پل، فرودگاه و تونل پرداخته و از سوي ديگر به مطالعه رفتار زمين بناهاي فني مي‌پردازد تا براساس نوع خاك زمين مورد نظر، شكل و شالوده سازه‌اي را كه قرار است ساخته شود، طراحي كند. همچنين مهندس گرايش عمران به برنامه‌ريزي حمل و نقل بين شهري و درون شهري، طراحي راه‌ها از نظر هندسي، زيرسازي و روسازي پرداخته و اطلاعات عمومي خوبي نيز در مورد هيدروليك به دست مي‌آورد.
درس‌هاي اين رشته در طول تحصيل :
دروس مشترك در گرايش‌هاي مختلف مهندسي عمران:
رياضيات عمومي، فيزيك عمومي، برنامه‌نويسي كامپيوتر، آمار و احتمالات مهندسي، محاسبات عددي، استاتيك، ديناميك، مقاومت مصالح، مكانيك خاك، زمين‌شناسي مهندسي، متره و برآورد پروژه.
دروس تخصصي گرايش عمران:
تكنولوژي بتن، تحليل سازه، بارگذاري، مهندسي پي، سازه‌هاي بتني، سازه‌هاي فولادي، روش‌هاي اجرايي ساختمان، مكانيك سيالات، هيدروليك، هيدرولوژي مهندسي، رسم فني و نقشه‌كشي ساختمان، نقشه‌برداري و عمليات، مهندسي آب و فاضلاب، بناهاي آبي، اصول و مباني معماري و شهرسازي، پروژه سازه‌هاي فولادي، روش‌هاي خرابي ساختمان، راه‌سازي و پروژه، روسازي، مهندسي ترابري، راه‌آهن، مهندسي ترافيك.(بسياري از درس‌هاي اين گرايش همراه با آزمايشگاه است.)
گرايش عمران ـ نقشه‌برداري:
هنگامي كه مكان ساخت يك سازه تعيين مي‌شود، اولين كار نقشه‌برداري است. تا پستي بلندي‌ها و نقشه مربوط به آن منطقه مشخص شده و براساس آن، مكان خاك‌برداري، ميزان خاك‌برداري و نحوه خاك‌برداري تعيين گردد و در نهايت سطح مناسب براي پي‌سازي سازه مورد نظر آماده شود. به عبارت ديگر نقشه‌برداري علم و فن پردازش، تجزيه و تحليل، تفسير و نمايش اطلاعات مكاني به منظور اجراي بهينه پروژه‌هاي عمراني است. گرايش نقشه‌برداري با جغرافيا و سنجش از راه دور، ارتباط نزديكي دارد. در ضمن چون نقشه‌برداري بيشتر براي سازه‌هاي بزرگ خارج از شهر مثل سيلوها، پل‌ها، تونل‌ها و سدها كاربرد دارد، كارهاي ميداني و صحرايي اين رشته بسيار زياد است و بخش نقشه‌برداري زيرزميني آن نيز كار نسبتاً خشني مي‌باشد.
